دباره نتواية أدوات با تو اسی فتوايتة مراد الركبيرام توجد الان فوار مشکیه مکر مواد اور تا به این منادین یکن فتواند سوت تر بروی یک متر اوله توان ملين فنتواية كرة بر تربتش نمان دو مراية الفكرر منیر کو بیچ کر ایوار نجاري نما رو میاید امامان یک ستلاية كالسيخ ، فون كما ليله مكر والد كبير ايستا من البر مما يكي رومراية مرسدهلد لالو ايفون خنده هله دري دومر الماكر ومن بهار و اقتر مکرومه الام ايتقنون دار و بهکنار مجاد یکن مرا تا کن علام بها روایت ادان مراد الر نله بیان این قول الو را مي افتقم چینا دان مراقي دان ملايو بالاميرة الم كولي اية مكلام الرجوکہ امت ليم من قولد يغ منجاوي فندي مساج وائی متوالیس بر اسی الشکر پیس میک در مرقب کیرا ایتوله و ملاک کا پانی اور شیخ تا و بوتوتر فکر میں مل سکل فرانکن ملندا يعد الم ملاكفون عوان قلم مو كو عادة بني ديان بهائی در فد فکاینی در قد لاک بدان فرمنون كلينة سوسة افكر يسمى ادفون ببر از خود کالی آکورد کور مکن اولد توان به ایست مجاري انتقم ملايو سفاي بولاي بلاجرد ان مفتهوي ممساج دان منویسی با یک به کسی ملایو با یک بهاسی المکریس یک اولم ی بوده اید تاکی نیست منجاري انگريس تيار الراي ماو دانغ کارن فکر مکان دفتر کو کس نے نشکن دیا مکی انگریس کے راف الي ساكو اشكن لكن مريكيت كرة مير بتناوكن مريكيت بهوک کالی بونیاد اماری است هند و مکان کا کام کا امکان کالو انگو سند يوي يا مريضا مكينتي فاي كاموبوله مفتهوي بهالي كا مودان بوله مشروعی به نامی اغکو يس كلود بلا کر فولالی با پتو کونش انکو کلاینی بوله بخاری کلید و فن دشن مودهی دانت کی بوله دا برکنی علم کی ورام بوکن که بوگون کند کا موسکاین کیر هدایت یک چکو تیاد تا و کیر برایت بکمان کاموهند و برنياك جوال بلي انذاكي برافو با تو نقیمت کو این مرحکومت تیاد جو که داند مکانی شک توليد باكو شاهر كندي بلد تارهکنی فول جمفوران کند اکو دالم فیکرنی اکو هند و برونکی دنیا کیلئے دانتله د کی داله ها تي مر یکیست اکندا کومک دیم و مریکیت فركي مقاسوة يناكومبوره ملامكن الرجامى فركي بلاير بها الفكر مس این تے کلو اي منورة عادة انکو پس دانه روسو اكمام بناكو المتفون مدار مکمل کنداکو کتان اکوتیا کو انکو فریکی بلا جراب های الکر سی ان کو برش کاری سور نون اور اسلام تیاد بلا برایت «افلاکی بابو اورغ متا کی فکران این نماد با یک پایت می شکنی کام کیت را از مکافایل کلد ژاکن ترکستان بنا کو ایه مانند قل اکو مبل بر نیکر در بیان کو اغنی دانش فرکستان بوده این کند بقا کو کر سکیان مان داجرت کو سفالي منجاوي فندي امر كاري اين ماده فول المب کو متمادي فندي كل جواب کو خاک ری و یا مداد شکنی کیا فری بالا برایت میک کستان کارون با پتو اورنج و كاة مالكو بهو المكونت روتيوب سورة عادة المكريس اية كاترن بايت بشائر الوفندي ميو جومات اورغ کو تاکہ انکو نے روکوب منور فقاجری این کا جوابکو بوکنکر خانہ کيت منشورة عادة يقيا يك دان مجموع مادة بينما اهت دان کمالو در فد بوده مینجاري فندي روستکه نمان مکه بنا مترکی الموت اور بود ۲۰ ایتب مریکیت مناره دنیکی کند کھبیا نگل سهیا مینور وانت بونی بالابر در فد دود قدغن جو مام يعتیاد بر فايت بو کنکه بالامر بابل مکر جواب يفكو الكولاه فندي پر چاکو کارغ کو نیاد بولد ترلاو تلاكي هولو الفكر جميل بول کر اجر کارت انکی سده سیر و شکا مواکو تا کیر کند یکی مکر جوانکی جامنكن هيا بسر ابن جلو منجاوي راج كاليفون كالواء بارغ اوکلا من کها بول جو که بنابرة او سوک مراقبیل در غرت ایته مکه Photo Lithograph of Page 64 of Abdulla's manuscript, PREFACE. ONE who writes an autobiography yields his spirit for consideration and study by his fellow-men or by the world. That a native of the Far East should have done this is certainly, as far as my information goes, a signal event, as I can call to memory only such another case, viz., "The Memoirs of a Malay Family," translated by Marsden. Casting my memory thirtyfive years back, this was a melancholy tale. The present memoirs, on the contrary, will show the vigorous and lively representation of personal feelings and opinions, as well as acute observations on men, manners, and cotemporary events. In bringing the following translations before the public, I am moved by several inducements. In the first place, the Autobiographer himself, when in life, asked me to translate his writings; this was in the year 1846, but I was too much engaged in business to permit of the attempt. At the same time this is to be regretted, as I could then have done more justice to the task than now, having had to undertake the work after eighteen years' absence from Singapore, and without the assistance of a mūnshi, or native scholar. Still, as an offset to this, if I can bring less familiar acquaintance with the ideology of the language, I can bring more experience of influences outside, which have to be considered in remarking on many of the topics. In the second place, I have had an ever-recurring interest in the scenes and countries among which the Autobiographer recounts his experiences, and I warmed to the subject on taking up and perusing the longneglected manuscript * which I obtained from the Autobiographer himself. In the third place, the topics are connected with that period when English valour and statesmanship won the prize of Insular India, an Island Empire of twenty millions of inhabitants: so the transactions cannot have lost their interest. the Autobiographer was in close connection with one of the leading actors in the achievements, and saw many others, his remarks (the remarks, be it reiterated, of a native) on their familiar conversations in un As * I understand that it has also been printed in Malay letters. The language used by the Autobiographer is Malay, and the writing Jawi; that is, what may be called mixed character, founded on, or rather being essentially Arabic. |